Gekte is iets waarvoor we ons afsluiten. Als William Keane in een druk metrostation voorbijgangers om hulp vraagt, laten ze hem links liggen, omdat ze aanvoelen dat er iets mis met hem is. Als kijker ben je echter tot zijn gezelschap veroordeeld, en de confrontatie met de waanzin maakt Keane een onvergelijkbare ervaring.
Keane is sinds de verdwijning van zijn dochtertje (een week geleden? een maand? een jaar?) koortsachtig naar haar op zoek. Hij is duidelijk de weg kwijt, en lijdt aan waanbeelden en paranoia. Vanwege de claustrofobische cameravoering die Kerrigan hanteert wordt de kijker deelgenoot van Keane's gedachtenwereld; het verdriet, de angst en de schuldgevoelens die hij voelt zijn tastbaar. In een intense hoofdrol weet Damian Lewis iedere gedachtensprong te duiden; zijn onvoorspelbaarheid maakt ieder sociaal contact een zenuwslopende ervaring, maar omdat je weet wat voor tragedie er aan Keane's gedrag ten grondslag ligt verlies je geen moment je sympathie voor hem.
Kerrigan gaat echter nog een stapje verder. In het hotel waar Keane overnacht komt hij Lynn, een jonge moeder, en haar zevenjarige dochter Kira tegen. Na een stroeve eerste ontmoeting ontstaat er toenadering tussen Lynn en William. De spanning is vanaf dat moment te snijden: zal dit breekbare contact een louterend effect hebben op Keane, of krijgt zijn psychose toch weer de overhand?
Hoewel sommige scènes tussen William en Kira net iets tè zoet zijn (het meisje wordt wat te engelachtig neergezet) doet Kerrigan verder nergens concessies die ten koste gaan van de geloofwaardigheid. Dat levert een compromisloos en hartverscheurend portret op dat de waanzin beangstigend dichtbij laat komen. 4 sterren (van de 5).
Keane van Lodge Kerrigan. Met Damian Lewis, Amy Ryan en Abigail Breslin. Te koop en te huur op DVD.
No comments:
Post a Comment