In het kader van hun tienjarige bestaan besloten de dames en heren van Abattoir Fermé een terugblik te werpen op het afgelopen decennium. Het eerste resultaat van de trip down memory lane was het magistrale Chaostrilogie, een marathonvoorstelling die de drie aparte delen van het drieluik op virtuoze wijze samenbracht. Vervolgens wordt nu ook nog het uit 2004 stammende Galapagos opnieuw op de planken gebracht.
Sterker dan uit alle andere voorstellingen van het Mechelse collectief blijkt uit Galapagos de voorliefde voor de outsider, de zonderling, de freak. In een vervallen hotel dolen enkele onthechte personages rond; met liefde worden door Tine van den Wijngaert en Pepijn Caudron een jonge vrouw met geheugenverlies, een aan paranoia lijdende man en een sado-masochistisch koppel neergezet. Op onnavolgbare (maar van het gezelschap bekende) wijze weten de acteurs grotesk spel met een absolute oprechtheid te combineren, waardoor de hoofdpersonen serieus worden genomen in al hun absurditeit.
Hun existentiële crises worden ongekend voelbaar voor het publiek. Wat zijn onze zekerheden eigenlijk nog? Met alle informatie die we dagelijks over ons krijgen uitgestort wordt alleen maar benadrukt hoe veel we niet weten. Wat is eigenlijk nog normaal in zo'n versplinterde samenleving? Als Caudron in een lange tirade een mozaïek van complottheorieën met ons deelt is dat zowel hilarisch als pijnlijk, omdat het verlangen naar een allesomvattend wereldbeeld in ons allemaal zit.
Je kan echter toch wel merken dat dit al een wat oudere voorstelling van het gezelschap is. Behalve uit wat schoonheidsfoutjes (zo is Van den Wijngaerts Amerikaanse accent verre van overtuigend) blijkt dat uit de wat brave structuur, het monopolie van het woord als betekenisdrager en vooral de wat uitleggerige eindmonoloog - in geen enkele andere Abattoir-voorstelling worden de centrale thema's zo letterlijk geduid.
Een mindere voorstelling van Abattoir Fermé is altijd nog beter dan het beste werk van veel andere gezelschappen. Als geen andere maker weten Lernous c.s. de moderne beeldcultuur in te zetten om in de open wonden van ons bestaan te porren. Galapagos herinnert de trouwe kijker er bovendien aan dat Abattoir Fermé naast hypnotiserende beeldende voorstellingen ook bijzonder goed met tekst uit de voeten kan. 4 sterren (van de 5).
Galapagos van Abattoir Fermé. Regie: Stef Lernous. Met: Pepijn Caudron en Tine van den Wijngaert. Speellijst: zie hier.
No comments:
Post a Comment