Het is altijd spannend als je naar een voorstelling gaat kijken en de zaal blijkt tot de nok toe vol te zitten met ketende middelbare scholieren. Hoewel het wel eens vervelend kan zijn als het stuk in kwestie een kwetsbare sfeer heeft, is het in andere gevallen juist heel tof om een onopgevoed publiek te hebben. En als de voorstelling in kwestie niet heel goed is valt de brute eerlijkheid van pubers zelfs stiekem te waarderen.
In het geval van Sugar Rush in de Melkweg gisteravond leek het in eerste instantie niet op dat laatste uit te draaien. De Sloveense dansers zetten in een simpel decor, gevuld met allerlei muziekinstrumenten, een zeer energieke sfeer in. Het heeft een soort van opgelegde vrolijkheid: een monotone computerstem eist van de dansers dat ze lachen, springen en vrolijk zijn. De consequentie is een uitputtingsslag met als hoogtepunt een idealistisch volkslied dat aan de waarden van het oude communisme doet denken.
Ah, denk je, de performers willen een statement maken over de verstikkendheid en banaliteit van gedwongen positivisme. Het contrast tussen de brede lach van de dansers en de onverschilligheid van de digitale voice-over lijkt op een onvermijdelijke ommekeer te wijzen. Alleen, dat punt komt maar niet; de scherpe randjes worden weggemoffeld, en in rommelige overgangen gaan de spelers over van de ene oppervlakkige vreugdedans naar de volgende. Als in de voorlaatste scène door middel van een lang aangehouden freeze toch nog een poging tot meerlagigheid wordt gedaan is het al veel te laat.
De structuur van het stuk noch de timing van de performers is scherp genoeg om de nodige diepgang te creëren, en er blijft dan ook weinig hangen. Eigenlijk was het applaus nog het spannendste moment van de voorstelling: dat was zó enthousiast en zó lang aangehouden, dat ik de aanwezige scholieren van enige ironische overdrijving verdacht. Het leverde een prettige verwarring bij de spelers op; de rollen van publiek en performers waren ineens omgedraaid. Dat soort onvoorspelbaarheid had het stuk zelf wel wat meer kunnen gebruiken. 2,5 ster (van de 5).
Sugar Rush van Tina Valentan, Nina Fajdiga en Jasmina Krizaj. Met Nina Fajdiga, Jasmina Krizaj, Jernej Jurc en Tian Rotteveel. Alleen vandaag (9 januari) nog in Nederland te zien (in de Melkweg in Amsterdam).
