Eén van de grootste verrassingen van vorig jaar was het eerste deel van de Millennium-trilogie, naar de romans van Stieg Larsson. Van de verfilming van een bestsellende literaire thriller verwacht ik nou niet meteen een meesterwerk, maar regisseur Niels Arden Oplev leverde een boeiende, verrassend gelaagde krimi af. De regisseur liet alle ruimte voor de hoofdpersonages en bouwde het verhaal geleidelijk op, zodat de onvermijdelijke toevalligheden bijna onmerkbaar in het strakke plot waren verweven.
Voor het tweede deel in de serie maakten de producenten echter een onbegrijpelijke keuze: ze vervingen de regisseur. Oplevs opvolger, Daniel Alfredson, blijkt een totaal onwaardige vervanger die fout op fout stapelt. Zelfs de wederom uitstekende hoofdrolspelers kunnen de film niet voor een totale afgang behoeden.
De belangrijkste factor in deze mislukking is het script. Net als voor deel één moest een honderden pagina's tellende roman tot een twee uur durende film worden bewerkt. Waar Oplev vooral veel overbodige subplots liet vallen, lijkt Alfredson zo veel mogelijk plot in de speelduur te willen proppen, waardoor wending zich op wending stapelt en er totaal geen ruimte meer is voor karakterspel of -ontwikkeling.
En dat kan de verhaallijn van De Vrouw Die Met Vuur Speelde eenvoudigweg niet aan. Het is een volkomen ongeloofwaardig mengelmoesje van internationale samenzweringen, monsterlijke slechteriken, onvermoede relaties en volslagen toevalligheden. Waar de stilering en de karaktertekening van Mannen Die Vrouwen Haten de kijker nog deden geloven in haar moreel corrupte wereld, ontbeert dit tweede deel werkelijk iedere overtuigingskracht.
Dit alles wordt nog erger gemaakt door Alfredson's neiging om de film muzikaal helemaal dicht te plamuren. Zijn verzameling thrillermuziekjes berooft de film van iedere spanning of interpretatieruimte. Het dieptepunt: als hoofdpersonage Lisbeth Salander in haar eentje twee mannen onschadelijk maakt, zet de regisseur een potsierlijk heldinnendeuntje in dat in een stripverfilming niet had misstaan.
Zo kan ik nog wel even doorgaan. Millennium 2: De Vrouw Die Met Vuur Speelde is een zootje, een opeenstapeling van slechte regiekeuzes. Vanwege de sterke hoofdrolspelers en het hoge tempo wordt de film nooit ècht vervelend, maar na het geweldige eerste deel is dit een verbijsterende teleurstelling. 2 sterren (van de 5).
Millennium 2: De Vrouw Die Met Vuur Speelde van Daniel Alfredson. Met o.a. Noomi Rapace en Michael Nyqvist. Nu te zien in de Nederlandse bioscopen.
