Het Texaanse dialect is misschien wel één van de mooiste Engelse accenten ter wereld. De lang uitgesponnen klinkers lijken gemaakt voor een heet klimaat waar alles op halve snelheid gaat, maar er zit ook een bepaalde hardheid in; een onvermurwbaarheid die altijd het gelijk aan haar zijde heeft, en geen geduld heeft voor intellectueel geneuzel. Wit is wit, zwart is zwart en God kijkt - niet heel erg welwillend - vanuit de hemel op ons, zondaars, neer.
De jongens van het muziektheatercollectief The Sadists beheersen dit accent tot in de puntjes. Voor Alabama Chrome lieten ze zich inspireren door de zuidelijke staten van de VS; met zichtbaar plezier worden de muziek, de taal en de culturele clichés van Texas, Louisiana, Alabama en Georgia vermengd tot een vermakelijke, muzikaal virtuoze voorstelling.
De eerste helft van de voorstelling blijven de makers echter wel heel erg in die clichés steken. De intelligentie van de makers is vooral evident in de fantastische en gevarieerde muziek; wat de theatraliteit betreft komen ze een heel eind met hun acteerkwaliteiten en enthousiasme, maar breekt het gebrek aan inhoud hen uiteindelijk toch op. De puberale grapjes gaan storen en het voelt allemaal nogal willekeurig aan, alsof de makers ieder grappig idee dat ze hadden maar lukraak in de voorstelling hebben gesmeten.
Alabama Chrome wordt echter gedeeltelijk gered door één geniale scène. Een man tracht zelfmoord te plegen, maar wordt telkens onderbroken door zijn om aandacht vragende hond. Erik van der Horst speelt de trouwe viervoeter op ongekend overtuigende wijze, zodat hilariteit en ontroering elkaar voortdurend afwisselen. In de oprechte pogingen van het dier om zijn baasje voor de dood te behoeden schemert even een spannendere, complexere voorstelling door.
Ondanks het gebrek aan diepgang hebben The Sadists zo veel muzikaliteit, charisma en komische timing in hun donder dat Alabama Chrome nog altijd zeer de moeite waard is. Je zou alleen wensen dat ze zichzelf de volgende keer op het inhoudelijke vlak wat meer uitdagen. 3,5 ster (van de 5).
Alabama Chrome van The Sadists. Van en met Kaspar Schellingerhout, Viktor Griffioen en Erik van der Horst. Speellijst: zie hier.
