IFFR 2010 - Dag 8

J'ai Tué Ma Mère van Xavier Dolan
Dit autobiografische drama van de twintigjarige Dolan won vandaag de Movie Squad Award van de jonge jury. Het is een terechte keuze: Dolan stelt op genuanceerde wijze de moeilijke relatie met zijn moeder centraal, zonder de sympathie van de kijker te makkelijk de ene of de andere kant op te sturen. Het is een sterk geschreven karakterdrama.
De jonge regisseur maakt één klassieke beginnersfout: hij neemt de hoofdrol zelf voor zijn rekening. Helaas is hij een matig acteur, die niet genoeg talent en ervaring heeft om een gelaagde performance neer te zetten. Gelukkig zijn zijn medespelers wel stuk voor stuk geloofwaardig: vooral Anne Dorval maakt veel indruk als de moeder van het hoofdpersonage. Dankzij haar rol en Dolans geweldige regie wordt J'ai Tué Ma Mère een zeer bijzonder debuut.
4 sterren (van de 5)

All That I Love van Jacek Borcuch
All That I Love. Zo heet de punkband die Janek en zijn vrienden oprichten in het Polen ten tijde van de Solidariteitsbeweging. In de beste scène van dit fijne coming-of-age drama is hun optreden een daad van protest, een schreeuw van verzet tegen het militaire regime.
Via de ouders van de hoofdpersonages worden de morele dilemma's van die tijd goed neergezet. Hoewel het drama wat voortkabbelt, en Borcuch wel een erg stom subplotje nodig heeft om de gebeurtenissen van een dramatische afloop te voorzien, zorgen de enthousiaste cast en de goed geschreven personages voor een zeer bevredigende tragikomedie.
3,5 ster (van de 5)

Lebanon van Samuel Maoz
De claustrofobische oorlogsfilm Lebanon werd nog indrukwekkender na het uitgebreide gesprek dat Joris Luyendijk van tevoren met de regisseur hield, waarin Maoz zijn eigen oorlogservaringen aanhaalde. Jaren na de Libanese oorlog was hij er eindelijk aan toe om een film over "die hel" te maken. Het resultaat is een onvergelijkbare kijkervaring die je niet snel meer zal vergeten.
Lebanon speelt zich vrijwel geheel in de cabine van een tank af. We volgen één dag lang de bestuurders, en dan vooral de schutter, Shmulik. Door zijn vizier zien we de buitenwereld, en de verschrikkingen die in een oorlog te zien zijn.
In de eerste helft van de film stapelt Maoz de gruwelijkheden misschien iets te veel op elkaar. Pas in de tweede helft van Lebanon besteedt de regisseur genoeg aandacht aan zijn hoofdpersonages, waardoor de identificatie en de immersie pas ècht gaan werken. Vanaf dan is er geen afstand meer tussen de realiteit op het scherm en de toeschouwer, en komt de waanzin van de oorlog dichtbij als nooit tevoren.
4,5 ster (van de 5)

Alle films zijn nog te zien op het filmfestival. J'ai Tué Ma Mère gaat op 25 februari in Nederland in première.